Het Parool

vandaag in het Parool een artikel over Groot Parys:

Droom komt uit
HAROLD HAMERSMA
Momenteel is er een commercial voor de Nationale Postcodeloterij op de televisie. Daarin vertelt een winnaar van een 'aardig geldbedrag' waaraan hij het heeft uitgegeven. 'Aan wijn, want dat is mijn grote passie.' Vervolgens zien wij dan geen vrachtwagens vol kostbare bordeaux, bourgogne en champagne de oprijlaan van zijn nieuwe villa opdraaien. Nee, hij heeft zelf een wijngoed in Frankrijk gekocht… De sloeber. Was zeker nog niet op de hoogte van de uitdrukking dat de ideale manier om in de wijnindustrie een klein fortuin te vergaren is door met een groot fortuin te beginnen. In het land van Marianne stromen de kelders met onverkoopbare wijn nog steeds over. Faillissementen aan de lopende band. En ook de voorbeelden van Nederlanders die een wijngoed kochten en er vervolgens door in financiële problemen kwamen, zijn inmiddels legio. Maar liefde maakt blind, zo blijkt. En dat gold ook voor Eric Verhaak en zijn vrouw. Verhaak had namelijk eveneens een soort hoofdprijs gewonnen, een gouden handdruk van zijn oude werkgever multinational Sara Lee. Vier dagen later al vertrok het echtpaar naar het land van Sarie Marijs om daar Groot Parys, een wijnestate uit de Victoriaanse tijd, aan te schaffen. In het Zuid-Afrikaanse Paarl zouden zij zelf witte wijn gaan maken, en daar hadden ze zelfs al een naam voor bedacht: 'Die Tweede Droom'….
Nu lag een eerste nachtmerrie overigens meer voor de hand. Want ook de Zuid-Afrikaanse wijnindustrie lag er bepaald niet stralend bij. Bovendien was het estate nogal verwaarloosd. En er stond voornamelijk chenin blanc aangeplant - weliswaar oude stokken, maar ook die kenden behoorlijk achterstallig onderhoud. De vraag was of het revitaliseren de moeite waard zou zijn, want chenin blanc staat nu niet bepaald bekend als een erg inspirerende druif. Bijna negentig procent van de jaarlijkse oogst - en dat is een fikse plas; chenin beslaat een kwart van het totale Zuid-Afrikaanse wijngaardareaal - wordt door de coöperaties verwerkt tot bulkwijn. Honderd tegen één dat de witte Zuid-Afrikaanse huiswijn van uw supermarkt helemaal of grotendeels gemaakt is van 'steen', zoals de druif er ook wel wordt genoemd. En als de wijn al onder eigen label de wijde wereld in mag, wordt er meestal een lowbudget- prijsstickertje opgeplakt. Terecht. Want het gros in dit segment is flets en waterig en smaakt naar beduimelde perendrupsjes.
Nu wist Verhaak door zijn marketingachtergrond dat een 'probleem' altijd als een 'kans' dient te worden bestempeld. Weliswaar moest ook het gros van de opbrengst van zijn tachtig hectare aan de coöperatie verkocht worden, maar met de hulp van de wijnuniversiteit van Stellenbosch selecteerde hij een klein perceel achter zijn huis, dat volgens onderzoek 'tot de beste vijf procent van Zuid-Afrika behoort'. In deze single vineyard (vanaf 2005 is het in Zuid-Afrika toegestaan wijngaarden kleiner dan vijf hectare officieel als zodanig te registreren) ging Verhaak experimenteren met de oude chenin blanc. En deze 'steen' werd de fundering voor een biologisch-dynamische kwaliteitswijn.
Verleden jaar proefde ik zijn 2005-oogst en die vond ik toen al veelbelovend. Maar zijn verse 2006 - een goed jaar voor chenin blanc overigens - is veel beter. Verhaak maakt twee uitvoeringen: een ongehoute en een op eiken gelagerde versie. De eerste noteert 'koele suikermeloen, fris-perig, lichte abrikoos, fraai mineraal en een heerlijke citrustouch'. (€ 6,95). En de eiken steen: 'Rijker, ronder, romiger, voller, spicier en met een flinke vanilleaanzet'. (€ 8,95). Nu is de wijn nog niet via de reguliere kanalen te koop, maar toch is hij in goede handen. Ook Udo Göebel, die twaalf jaar de wijn inkocht voor Gall & Gall, heeft zijn hart verpand aan Zuid-Afrika en verkoopt Groot Parys via zijn website. Speciaal voor de wijnliefhebbers van Het Parool komt hij vanaf een doosje van zes (eventueel gemengd) zonder bezorgkosten thuisbrengen.

http://www.winematters.nl/ of 06-1833 4966