De eigenaars van Buck's Ridge (Sue en Brendon) zijn aardige mensen en je gunt ze het allerbeste. Een paar jaar geleden alle bezittingen verkocht om wijn en olijfolie te gaan maken. Een paar cottages voor de cashflow. Het is al niet makkelijk als alles volgens plan gaat, maar als het tegenzit is het helemaal lastig.Hun tweede oogst voor rood, de 2006, was klaar. Mooi gerijpt in eiken fusten, bijna 1 1/2 jaar met liefde vertroeteld. Dan is het moment daar en ga je bottelen. Eenmaal in de fles smaakt de wijn helemaal niet lekker meer, geoxideerd. Blijkt er tijdens het bottelproces een fout gemaakt te zijn, waardoor er heel veel zuurstof in de wijn terecht gekomen is. Misschien door ozon, wat gebruikt wordt voor het schoonmaken van de apparatuur, misschien een lekke pijp.
Eind van het liedje is dat alles naar de knoppen is en misschien nog verkocht kan worden als 'cheap quaffer' aan horeca die het niet al te nauw neemt met de kwaliteit voor R7,- per fles (€ 0,65). Totale schade R 800.000,-!
Om toch rode wijn onder het label te kunnen verkopen proberen ze nu andere wijn aan te kopen om dat te bottelen onder eigen naam, maar de financiën laten dat eigenlijk niet toe. Om met Brendon's woorden te spreken: "what a bloody tragedy!"
2 opmerkingen:
Wat erg , was met afstand de meest sympathieke wijnmaker die we daar ontmoet hebben. Gelukkig heb ik de laatste flessen van zijn vorige oogst kunnen kopen. Kijk uit naar zijn volgende jaargang
Hendrik
Altijd triest om te lezen zoiets. Ik ken ze niet maar ik word niet blij van dit soort verhalen.
De wijnmakers leggen ziel en zaligheid in hun product en als het dan zo in het zicht van de haven kapot gaat is dat triest.
Ik hoop dat ze het wel "overleven".
Een reactie posten