Udo in NRC Next

Dit is de ruwe versie van de tekst in NRC Next vandaag in de rubriek 'de geboren ondernemer', kan zijn dat eer nog wat eindredactie is geweest.

Naam: Udo Göebel
Leeftijd: 41 jaar
Opleiding: Middelbare Detailhandelschool en vinologenopleiding. Drie keer vinoloog van het jaar, in 2002, 2005 en 2008.
Eigen bedrijf: wijnhandel WineMatters.nl sinds 2006

Ben je een ‘geboren’ ondernemer?
„Ja en nee. Het ondernemerschap zit in de familie, mijn moeder had een natuurvoedingswinkel. En ik heb destijds een opleiding gekozen waarmee ik zelfstandige zou kunnen worden. Maar na de detailhandelschool had ik geen zin in een vervolgopleiding en dus ik ging ik voor een baas werken. Opeens was ik vijftien jaar verder. Het langst zat ik bij Gall&Gall, 12,5 jaar. In de laatste functie was ik als wijnexpert verantwoordelijk voor de verkoop van alle wijnen.”

Geen verkeerde baan, lijkt me.
„Daarom ben ik er ook zo lang gebleven. Elke twee, drie jaar, als ik merkte dat het me te makkelijk af ging, kon ik weer iets anders doen bij Gall&Gall. Maar ook in die laatste baan ging het kriebelen. Ik wilde het zelf doen. Ik miste het contact met klanten en met de fysieke flessen. Ik zag ze alleen in excel-sheets voorbij komen. Het ging zo niet verder.”

Dat klinkt vrij dramatisch. Liep je tegen een burnout aan?
„Ik was er op tijd bij. Omdat ik niet wist wat ik dan wel wilde doen, heb ik een sabbatical genomen. Het was 1 januari 2006 en ik wilde ergens wijn maken. Dat wist ik wél. Dat kon op dat moment alleen in landen onder de evenaar. Nieuw-Zeeland en Australië vond ik te ver weg, Zuid-Amerika viel af want ik spreek geen Spaans. Toen werd het Zuid-Afrika.”

Wat leverde het op, je verblijf in Zuid-Afrika?
„Het viel niet mee in het begin. Ik was er alleen, zonder mijn vriendin, naartoe gegaan en kende er niemand. Maar na een maand wist ik: ik stop bij Gall&Gall. En toen wist ik ook dat ik voor mezelf wilde beginnen. Met een Nederlandse wijnboer daar, Eric Verhaak, heb ik veel nachtelijke sessies met wijn gehad over de toekomst. Hoe ik Zuid-Afrikaanse wijnen in Nederland wilde verkopen. In de weekenden schreef ik mijn bedrijfsplan en daarna heb ik drie maanden besteed aan het samenstellen van het assortiment. Ik heb beoordelingsgidsen doorgespit en met veel mensen gesproken. Toen begon het proeven. Elke dag zo’n twintig à dertig wijnen, tweeduizend in totaal. Het was hard werken hoor.”

Wat is je bedrijfsfilosofie?
„Focus. Je kunt maar één ding goed doen dus ga geen zijwegen bewandelen. In mijn geval betekende dat: richt je alleen op Zuid-Afrikaanse wijnen en verkoop direct aan de klant. Soms, als ik gevraagd word, lever ik aan horecagelegenheden, maar dat is maar 10 procent van mijn omzet. Ik verkocht afgelopen jaar zo’n 30.000 flessen wijn. Elk jaar stijgt dat aantal een beetje. Daar verbaas ik me wel eens over, want ik doe niks anders en adverteer nooit. Ik moet oppassen dat ik niet te groot word. Ik wil klein blijven en het maximale eruit halen. Ik geloof niet zo in ondernemingen met één of twee personeelsleden. Stel dat die ene ziek wordt of het botert niet, dan kan je zaak zomaar failliet gaan.”

Je kunt toch voor groei gaan en echt groot worden?
„Dat wil ik juist niet, want dat heb ik al meegemaakt bij Gall&Gall. Dan wordt het zakelijk. Ik merk dat het belangrijk is om de keuze te maken voor groot of klein. Ik zie het in mijn omgeving wel eens fout gaan. Mensen die wijn als hobby hebben en het gaan importeren. Maar de inkoop is makkelijk, daarna wordt het lastig. In het eerste jaar kun je nog wat kwijt aan vrienden en familie, maar daarna? Ik had het geluk dat ik een goed netwerk heb. Ik had door mijn baan al wat naamsbekendheid in het wereldje en onderhield een goede relatie met wijnjournalisten. Ook kende ik mensen van mijn wijncursus die ik vijftien jaar heb gegeven.”

Is het geen kostbare onderneming, omdat je regelmatig naar Zuid-Afrika moet?
„Daar heb ik iets op gevonden. Twee keer per jaar ga ik als gids met klanten naar Zuid-Afrika. Zij betalen dus mijn ticket. Voor de rest probeer ik de kosten zo veel mogelijk te drukken. Ik rij geen fancy auto en sla mijn wijn op in een oude fabriek. Maandelijks maak ik 2.000 euro over naar mezelf, en dat is prima om van te leven.”