Eindelijk tijd voor een verhaaltje.
Dinsdag zijn we door de wijngaard van Groot Parys gelopen, waar volop geoogst werd. Eric reed af en aan naar de winery met lorries vol druiven.
Dus wij reden in de middag naar Tulbagh, snel geinstalleerd in ons huisje en meteen aan het werk. De eerste job was het schoonmaken van de houten vaten. Die waren 's morgens leeggepompt en moesten met stoom schoongemaakt worden. De machine die we daarvoor gebruikten gaf het halverwege op, dus we hebben het afgemaakt met een spuitlans van een hogedrukreiniger.
Gisteren kwamen de allereerste druiven binnen, zes ton shiraz. Wat een timing! Op de lorry stonden 350 kratjes die handmatig werden afgeladen en gewogen. Toen kon het echte werk beginnen. Elk kratje wordt met de hand in de 'destemmer' (ontsteler) gegooid en de twee blanke, onwetende Hollanders mochten de blaadjes en onrijpe en rozijnachtige trosjes eruithalen. Oppassen dat je hand niet in de schroefworm komt. Achter de ontsteler staat een crusher (kneuzer) en het sap en de schilletjes werden met een pomp naar een inweektank gepompt. Zo kregen we uit 5.827 kilo ongeveer 4.200 liter most. De steeltjes worden apart gehouden en verdwijnen ergens op het land.
De tank met sap wordt gekoeld tot 8 graden en het sap blijft ongeveer 10 dagen in contact met de schilletjes. Omdat de temperatuur zo laag is blijft de gisting uit. Over 10 dagen gaat de koeling uit, de temperatuur omhoog en zal de gisting hopelijk spontaan beginnen. Als dat niet het geval is voegt Brendon gist toe.
Vanmorgen reden we in de Landrover naar de hoogste wijngaard van Tulbagh. Een magnifiek uitzicht over de vallei, maar we kwamen voor de sauvignon blanc die daar aangeplant is. De boer heeft nog vier rijen en die mag Brendon gratis hebben als hij wil. Probleem is dat de suikers al zo hoog zijn dat er geen normale wijn van gemaakt kan worden. Het plan is om te experimenteren en een ' strawwine' te maken. Dan moet er morgen geoogst worden, alleen de gezonde trosjes mogen gebruikt worden. De trossen worden dan op een doek gelegd om te drogen. Let wel, het gaat om ongeveer 2.000 kilo! Na twee weken zijn dr druiven ingedroogd en klaar om geperst te worden. Een stroperige, zeer zoete dessertwijn zou het resultaat moeten zijn. Er zitten gelukkig nog genoeg zuren in de druiven anders zou het te plakkerig zoet worden. Spannend...
Na de rit gingen we de eigen wijngaard in om de suikers te meten van de shiraz en cabernet sauvignon. Zonder begeleiding hebben wij ons van de taak gekweten. Je loopt door de rijen en knipt tien trosjes, zo wilekeurig mogelijk. Aan het begin van de rij en eind, van links en rechts, van boven en onder. In een klein labje kneus je de trosjes in een kan, met dehand, die lekker plakkerig wordt. Het sap gaat in een hoge maatbeker en met een Ballingmeter meet je het suikergehalte. In drie dagen is het twee graden omhooggegaan en daarmee verwachten we dat er maandag geoogst kan worden. En misschien morgen de viognier.
De doek voor de strawwine heeft Brendon niet, dus wij gaan er nu op uit om die te lenen. Dat is in Franschoek, ongeveer 1 1/2 uur rijden van hier. We gaan!
Het is altijd leuk als een van mijn wijnen goed wordt beoordeeld en als het dan ook nog wordt aangeprezen door de nestor van de Nederlandse wijnjournalisten Hubrecht Duijker...
Een update over de straw wine: na de oogst zijn de kratjes naar de farm gereden en 's middags over een doek uitgespreid. Dit om de trossen te drogen, de druifjes moeten krenten worden. Over twee weken is het tijd om te persen. 
