De afgelopen dagen

De dagen van het harde werken zijn voorbij. Nadat ik donderdag bij Newton Johnson ben geweest (lunch in het Heaven reastaurant) hoopte ik op walvissen in de Schulphoek baai. Niets!
De volgende morgen nog een uur naar buiten gestaard terwijl de gebakken eitjes voor mijn neus werden geschoven. Niets! Een minuut nadat ik wegliep schijnt er een walvis een sprong gemaakt te hebben. Gelukkig stopte ik net buiten Hermanus nog even in een andere baai en zag daar een stuk of drie walvissen. Heel in de verte nog een die ook uit het water sprong, maar meer dan een grote plons zag ik niet.
Dan naar Cape Agulhas, naar Dirk Human van Black Oystercatcher. Scheuren over 38 kilometer dirtroad, dat kan alleen met een gehuurde auto. Na een lange lunch en het proeven van de nieuwste wijnen weer tig kilometer dirtroad naar Bredasdorp en via Napier naar Paarl. Dat is 175 km, die ik in 1 1/2 uur heb gereden inclusief het 'nemen' van de Franschhoek Pass. Ja, de Citi Golf kan 180 per uur! De weg was rustig en het asfalt goed.
Zaterdag heb ik geluncht bij 96 Winery Road en de volgende stop was Grangehurst dat vlakbij ligt. Jeremy is een vriend geworden, hij is al twee keer in Nederland geweest en ik ben nu vier keer bij hem geweest. We dronken o.a. mijn leukste project van het afgelopen jaar: een Private Reserve. Dat is een vaatje wat ik bij mijn vorige bezoek heb ontdekt en die wordt speciaal voor mij gebotteld. De wijn is bestemd voor de Cape Winemakers Guild, maar ik heb de helft ingepikt. Dat mag eigenlijk niet volgend de regels van de CWG, maar als niemand het doorvertelt is er niks aan de hand. Het is een shiraz- cabernet sauvignon en de lekkerste rode wijn die ik afgelopen twee weken heb geproefd, mmmmm.